vrijdag 14 oktober 2011

Wanneer is een verhaal goed????

Na een discussie op schrijversonline.nl ben ik toch een beetje teleurgesteld, maar tegelijkertijd ook blij om te kunnen nadenken over de opmerkingen.

Een eigen verhaal vertellen aan een groep kleuters van een collega.  Ik was zeer blij om te zien hoe de kleuters reageerden op mijn verhaal.  Ze hadden de lijn in mijn verhaal echt mee, maar blijkbaar is mijn voorleestechniek ook zeer belangrijk om een verhaal aan te brengen.

Een verhaal ter publicatie aanbieden moet technisch gezien in orde zijn.  Als ik dan zelf boeken zoek om voor te lezen aan mijn groep of een andere groep kleuters dan moet ik geregeld de tekst aanpassen zodat ik de kleuters blijf boeien. De prenten vinden ze wel super, maar ik vind het dan toch spijtig om de tekst te moeten aanpassen. 
Ik vind het alvast superleuk om eigen verhalen te schrijven.  Ik probeer met alle opmerkingen van mensen rekening te houden.
Ik blij er alvast in geloven om ooit een prentenboek of verhalenbundel te kunnen uitgeven via een uitgever.
Een droom mag je niet zomaar laten varen, vind ik!!!!!
Kathy

donderdag 13 oktober 2011

Een monster in huis verteld aan een groep kleuters.

Vandaag heb ik nog een verhaal kunnen vertellen aan een groep kleuters.  Ik vertelde het verhaal als voorleesverhaal, dus zonder prenten.  Het was voor mij een superervaring om te zien dat de kleuters zo geboeid waren door mijn verhaal. Ze leefden echt mee met het verhaal en het personnage. 
Door gebruik te maken van klanken in mijn verhaal, leefde het verhaal ook meer.  Achteraf konden ze vlot de korte inhoud navertellen.  Ze vertelden zelfs eigen ervaringen en bevindingen.

Korte inhoud: Maya is bang van enge geluiden en op haar kamermuur ziet ze opeens een schaduw van een monster. Eerst is ze bang, maar nadien raapt ze alle moed bijeen om het monster aan te spreken.
Is dit nu een monster of niet?
Wie meer te weten wil komen over het verhaal, laat het mij weten.

groetjes
Kathy

dinsdag 11 oktober 2011

Verhaal : Prinses Maya verteld aan een groep kleuters

Deze namiddag heb ik mijn verhaal: Maya en de ridders verteld aan kleuters van de 2e kleuterklas.  Het was zeer leuk te ervaren dat de kleuters geboeid waren door het verhaal.  Ze keken geboeid toen ik het hen vertelde.  Tijdens het verhaal probeerde ik er hen ook bij te betrekken door enkele vragen te stellen. Na afloop was ik zeer tevreden over hun reactie.
Ik stelde hen vragen over de inhoud van het verhaal en ze konden al heel vlot het verhaal in het kort navertellen.  De jongens toonden interesse voor de ridders en de meisjes voor prinses Maya.
Dit moedigt mij aan om zeker nog enkele verhaaltjes over mijn hoofdpersonnage "Maya" te schrijven.
Donderdag vertel ik alvast nog een verhaaltje aan hen en dit keer wordt het : "Maya en het monster"

Kathy

zaterdag 8 oktober 2011

Een tweetal verhalen voorlezen aan kleuters

Volgende week zal ik een tweetal van mijn verhaaltjes voorlezen aan een groep kleuters. Ik ben wel eens benieuwd naar hun reacties.
Zal  al snel merken of ze meestappen in het verhaal en als ze het verhaal goed kunnen volgen.
Ben echt wel benieuwd.
De reacties zet ik dan volgende week op mijn blog.
Kathy

woensdag 5 oktober 2011

Titel van een verhaal

Ik vind het moeilijk om een correcte titel voor mijn verhaaltjes te vinden.  Eigenlijk mag je in de titel nog niet alles vrijgeven want dit maakt het voor de lezers niet echt spannend.
Met het verhaal Maya en de ridders heb ik wel wat moeite gehad.  Ik had eerst als titel: Maya kan toveren, dan  Prinses Maya maar de titel Maya en de ridders vind ik perfect.
Ik ben echt fier op het resultaat.

Momenteel ben ik aan het oefenen om een nonsensverhaal neer te pennen.  Het lijkt mij zeer boeiend, maar echt wel moeilijk hoor.

Hopelijk kan ik binnenkort een stukje van het verhaal op mijn blog zetten.
groetjes
Kathy

zaterdag 1 oktober 2011

Verhaal : Prinses Maya

Na enkele opbouwende tips heb ik de titel van mijn verhaal "Maya kan toveren " gewijzigd in "Prinses Maya". Heb leuke positieve opmerkingen doorgekregen en ook enkele tips om mijn verhaal nog te kunnen verbeteren.  Ik moet er wel op letten om zo weinig mogelijk stopwoorden te gebruiken.  Ik denk dat dit vooral komt doordat we in ons dialect dit regelmatig gebruiken.  Ik had ook enkele zaken in het vet getypt, maar blijkbaar is dit niet echt nodig.  Mijn verhaal heb ik aangepast ben er zeer tevreden over.
Het blijft voor mij telkens boeiend om een nieuw verhaal te kunnen schrijven.
Dit verhaal is vooral bestemd voor kinderen tussen 7j en 9j.

Zie hieronder de inleiding van mijn verhaal.  Wil je het vervolg kennen, laat het mij gerust weten.
Klets- boem. Maya gooit de deur dicht en komt met grote stappen binnen. Ze hangt haar rode jas aan de kapstok en zet haar schooltas op de grond. ‘MAMA’….., roept Maya. ‘IK BEN THUIS’. Mama zit in de keuken. Na het avondeten gaat Maya nog wat in de tuin spelen. Ze stapt naar de schommel, gaat op het plankje zitten en neemt met beide handen de touwen vast. In plaats van te schommelen denkt Maya nog na over de vechtpartij tussen haar vriendje Storm en de brutale Lucas. Net op dat moment komt er een witte tortelduif op haar schouder zitten en begint in haar bruine lokken te pikken. Dit kriebelt wel een beetje. ‘Hallo Maya, waarom ben je aan het piekeren’, vraagt de tortelduif. Maya kijkt op, maar ze vindt het wel leuk dat ze even met het duifje kan praten. ‘Ach, op school heb ik mijn vriendje storm zien vechten met de brutale Lucas. Lucas is een echte vechtersbaas en draagt altijd zwarte armbanden en riemen met pinnen op. Hij sloeg ermee in het gezicht van Storm en hij bloedde enorm.’, vertelt Maya. ‘Waarom waren ze aan het vechten’, vraagt de tortelduif. ‘Lucas wou de autokaarten van Storm pakken. Storm wou ze niet geven en Lucas begon te roepen, te schoppen en te slaan op Storm’, zegt ze. ‘Ruzie maken en vechten is toch niet nodig’, zegt duifje. ‘Neen, ik vind vechten en ruzie maken niet leuk. Als er ruzie wordt gemaakt ben ik bang. Ik hou me dan liever afzijdig. Het liefst zou ik dan willen dat ze stoppen met ruzie maken. Als ze roepen dan hou ik mijn handen op mijn oren, want ik ben zo bang. Ik ben bang dat ze mij ook zullen pijn doen’, zegt ze Wordt vervolgd Kathy