Maya wordt wakker van het geklop op de deur.
“Opstaan Maya! Het is tijd!” roept oma.
Maya springt uit bed. Ze doet haar badjas en pantoffels aan.
Buiten hoort ze de vogeltjes fluiten. Het huis van opa en oma staat aan de rand van de stad en het is hier erg rustig. Maya vindt het heerlijk om s’ochtends zo in stilte met alleen het geluid van de vogeltjes wakker te worden.
Opa en oma wonen hier al heel lang. Al lang voordat Maya geboren was woonden ze hier al. Maya kijkt naar de tekening die aan haar muur hangt. Het is een tekening van een elfje. Dan aait ze met haar vinger over een van de vele elfenbeeldjes die op haar bureau staan. Voorzichtig voelt ze aan de fijne vleugeltjes die op de rug van het elfje zitten. Als Maya verdrietig is dan praat ze tegen de elfjes. Als er ruzie is op school of Maya ziet geweld op televisie, dan wordt Maya daar verdrietig van. Maya is ervan overtuigd dat het elfje naar haar luistert. Het beeldje heeft ze van opa gekregen, nadat hij terugkwam van
zijn reis. Opa brengt altijd iets mee als hij thuis komt van een avontuur.
Volgens opa is er een oplossing om de mensen die ruzie maken te helpen. Er bestaat een speciale kristal’ Lapiz Lazuli’. Deze kristal is eigenlijk een vriendschapssteen en iedereen die deze steen in zijn bezit heeft is veel verdraagzamer en maakt minder ruzie..
Voordat Maya naar beneden loopt glipt ze snel nog even de werkkamer van opa in. Daar staat een mooi groot elfenbeeld. De elf staat op een voetstuk, heeft een blauw kleed aan en de vleugels zijn zilverkleurig. Het lijkt net of deze elf naar Maya kijkt met haar blauwe ogen. Maya krijgt er een beetje de kriebels van. Het beeld kijkt haar zo doordringend aan. Ze hoopt dat opa snel weer terug thuis is van zijn reis. Hij is al maanden geleden vertrokken. Als opa thuis is dan kan hij uren vertellen over zijn belevenissen. Opa bestudeert de elfen en weet er alles over te vertellen.
Oma Zeno is een echte knuffeloma. Ze is lief en kan heel goed luisteren. Oma Zeno is groot van gestalte, is fleurig gekleed en heeft zwart krulhaar.
Opa René daarentegen vertoeft meestal in zijn werkkamer.Wat zo typisch is aan opa is dat opa een grijze stoppelbaard heeft, om te lezen draagt opa een bril en hij draagt ook altijd een pet. Als we opa iets vragen, dan is hij het al snel vergeten. Ja, ja dat is mijn verstrooide opa.
Wie wil reageren op deze inleiding, laat het mij alvast iets weten.
Merely
Geen opmerkingen:
Een reactie posten