Een leuke techniek: Je zoekt een foto/prent in een tijdschrift of boek. Je legt er één kant van een plastiek mapje op. Dan begin je de omtrek van de figuur te tekenen met zwarte acrylverf. Daarmee klaar, druk je de tekening op een tekenblad. Let op! De acrylverf droogt vlug op dus je mag niet te veel aarzelen bij het overtekenen.
Dan ga je verder met dezelfde techniek als je de tekening invult met andere kleuren acrylverf.
Dit is een zeer leuke techniek en het effect vind ik speciaal.
Merely
maandag 25 juli 2011
zondag 24 juli 2011
Herschrijven en nog eens herschrijven
Soms kan ik mijn tekst lezen en herlezen. Ben ik juist bezig. Omschrijf ik alles wel goed. Is het duidelijk genoeg?
Vandaag kreeg ik opmerkingen terug van de onlinecursus - kinderverhalen schrijven van schrijversonline en daar werd mij duidelijk dat ik teveel wil zeggen in een zin soms. Het kan soms veel korter.
Nu mijn tekst nogmaals bekijken hoe ik het nog kan verbeteren. "Show, don't tell" - is wel duidelijk voor mij maar ik mag het niet vergeten!!!!!
groetjes
Merely
Vandaag kreeg ik opmerkingen terug van de onlinecursus - kinderverhalen schrijven van schrijversonline en daar werd mij duidelijk dat ik teveel wil zeggen in een zin soms. Het kan soms veel korter.
Nu mijn tekst nogmaals bekijken hoe ik het nog kan verbeteren. "Show, don't tell" - is wel duidelijk voor mij maar ik mag het niet vergeten!!!!!
groetjes
Merely
zaterdag 23 juli 2011
Bevindingen
Vandaag heb ik nogmaals de inleiding van mijn verhaal wat herwerkt. Hoeveel aanpassingen ik al heb aangebracht weet ik niet meer.
Soms ben ik overtuigd dat ik het bij het rechte eind heb, maar als ik dan na een paar dagen opnieuw kijk naar mijn tekst dan vind ik toch weer iets dat ik niet goed vind.
Ik probeer mijn verhaal dan ook luidop te lezen en dat helpt mij wel.
Zijn er nog mensen die hun bevindingen op mijn blog willen delen, ga gerust jullie gang.
groetjes
Merely
Soms ben ik overtuigd dat ik het bij het rechte eind heb, maar als ik dan na een paar dagen opnieuw kijk naar mijn tekst dan vind ik toch weer iets dat ik niet goed vind.
Ik probeer mijn verhaal dan ook luidop te lezen en dat helpt mij wel.
Zijn er nog mensen die hun bevindingen op mijn blog willen delen, ga gerust jullie gang.
groetjes
Merely
dinsdag 12 juli 2011
Maya en het blauwe kristal.
Hieronder een de inleiding van het verhaal:
Merely
Maya wordt wakker van het geklop op de deur.
“Opstaan Maya! Het is tijd!” roept oma.
Maya springt uit bed. Ze doet haar badjas en pantoffels aan.
Buiten hoort ze de vogeltjes fluiten. Het huis van opa en oma staat aan de rand van de stad en het is hier erg rustig. Maya vindt het heerlijk om s’ochtends zo in stilte met alleen het geluid van de vogeltjes wakker te worden.
Opa en oma wonen hier al heel lang. Al lang voordat Maya geboren was woonden ze hier al. Maya kijkt naar de tekening die aan haar muur hangt. Het is een tekening van een elfje. Dan aait ze met haar vinger over een van de vele elfenbeeldjes die op haar bureau staan. Voorzichtig voelt ze aan de fijne vleugeltjes die op de rug van het elfje zitten. Als Maya verdrietig is dan praat ze tegen de elfjes. Als er ruzie is op school of Maya ziet geweld op televisie, dan wordt Maya daar verdrietig van. Maya is ervan overtuigd dat het elfje naar haar luistert. Het beeldje heeft ze van opa gekregen, nadat hij terugkwam van
zijn reis. Opa brengt altijd iets mee als hij thuis komt van een avontuur.
Volgens opa is er een oplossing om de mensen die ruzie maken te helpen. Er bestaat een speciale kristal’ Lapiz Lazuli’. Deze kristal is eigenlijk een vriendschapssteen en iedereen die deze steen in zijn bezit heeft is veel verdraagzamer en maakt minder ruzie..
Voordat Maya naar beneden loopt glipt ze snel nog even de werkkamer van opa in. Daar staat een mooi groot elfenbeeld. De elf staat op een voetstuk, heeft een blauw kleed aan en de vleugels zijn zilverkleurig. Het lijkt net of deze elf naar Maya kijkt met haar blauwe ogen. Maya krijgt er een beetje de kriebels van. Het beeld kijkt haar zo doordringend aan. Ze hoopt dat opa snel weer terug thuis is van zijn reis. Hij is al maanden geleden vertrokken. Als opa thuis is dan kan hij uren vertellen over zijn belevenissen. Opa bestudeert de elfen en weet er alles over te vertellen.
Oma Zeno is een echte knuffeloma. Ze is lief en kan heel goed luisteren. Oma Zeno is groot van gestalte, is fleurig gekleed en heeft zwart krulhaar.
Opa René daarentegen vertoeft meestal in zijn werkkamer.Wat zo typisch is aan opa is dat opa een grijze stoppelbaard heeft, om te lezen draagt opa een bril en hij draagt ook altijd een pet. Als we opa iets vragen, dan is hij het al snel vergeten. Ja, ja dat is mijn verstrooide opa.
Wie wil reageren op deze inleiding, laat het mij alvast iets weten.
Merely
zaterdag 9 juli 2011
Verhaal : 10 kleine potloden.
10 kleine potloden,
als sardienen in een pakje
lagen op de trap.
Het pakje zat wat strak,
dus wilden ze op stap
als sardienen in een pakje
lagen op de trap.
Het pakje zat wat strak,
dus wilden ze op stap
Na lang trekken en duwen,
plooide het pakje open,
Rood kwam eruitgekropen.
Blijven liggen heeft geen zin,
ik wil de wijde wereld in.
Tien kleine potloden,
Van oraje tot rood,
gaven zich bloot.
Gingen op stap,
en stapten van de trap.
Hond Felix kwam aangelopen,
Oranje zette het op een lopen,
Felix zag het potlood als een been,
en ging er mee heen.
Toen waren ze nog met negen.
plooide het pakje open,
Rood kwam eruitgekropen.
Blijven liggen heeft geen zin,
ik wil de wijde wereld in.
Tien kleine potloden,
Van oraje tot rood,
gaven zich bloot.
Gingen op stap,
en stapten van de trap.
Hond Felix kwam aangelopen,
Oranje zette het op een lopen,
Felix zag het potlood als een been,
en ging er mee heen.
Toen waren ze nog met negen.
en het verhaaltje gaat verder...... tot er nog ééntje overblijft.
Abonneren op:
Posts (Atom)